فدیۀ نماز و روزه؟

Visits: 3307

فدیه نماز و روزه؟

اگر مریض بر قضاء آوردن نماز های فوتی خود – ولو با اشاره – قادر گردید، و قبل از آن که آن را قضاء آورد وفات کرد، بر او واجب گردیده است تا ولی خویش را به پرداختن فدیۀ نماز های فوت شده وصیّت نماید.

همچنین اگر مریض بر قضاء آوردن روزه های فوتی خویش قادر گردید، و قبل از آن که آن را قضاء آورد وفات کرد، پس بر وی واجب گردیده است که ولی خویش را به پرداختن فدیۀ روزۀ فوت شده وصیت نماید.

همچنین اگر مریض قبل از آن که نماز فوت شدۀ وتر را قضاء آورد وفات کرد و او بر قضاء آوردن آن قادر بود، بر وی واجب گردیده است که ولی خویش را به پرداختن فدیه وصیت نماید.

و ولی؛ فدیه را ثلث (یک سوم) میراث بیرون گرداند.

فدیۀ نماز برای هر وقت: نصف صاع از گندم یا قیمت آن است، یا یک صاع (معادل 3060 گرام است تقریبا) از جو یا قیمت آن.

فدیۀ روزۀ هر روز: نصف صاع از گندم یا قیمت آن، یا یک صاع از جویا قیمت آن.

برای ولی جواز دارد که فدیۀ نماز ها را به تمامی به یک نفر فقیر بدهد.

همچنین جواز دارد که فدیۀ روزه ها را تماماَ به یک فقیر بدهد.

ولیکن جواز ندارد که فدیۀ کفارۀ یمین (کفارۀ سوگند) را به یک فقیر بیشتر از نصف صاع از گندم در یک روز بدهد.

اگر شخص متوفی ولی خویش را به اداء کردن فدیه وصیت نکرده بود ولیکن ولی آن دوطلبانه از جای وی آن فدیه را پرداخت، قبول آن از بارگاه حق تعالی امید برده می شود.

برای ولی صحیح نیست که عوض از روزه فوت شدۀ متوفی، از جای آن روزه بگیرد.

همچنین برای ولی صحیح نیست که از جای مرده عوض نماز های فوت شدۀ آن نماز بگزارد.

اگر مریض قبل از آن که بر ادای نماز خویش به اشاره قادر شود، وفات کرد، وصیت کردن به ادای فدیه بر وی لازم نمی گردد، چه نماز های فوتی آن بسیار باشد چه کم.

همچنین اگر مریض مُرد، قبل از آن که بر قضاء آوردن روز هایی که در مرض مرگش از وی فوت شده است قادر گردد، بر او وصیت کردن به ادای فدیه لازم نمی گردد، خواه روزه های فوت شده وی بسیار باشد، یا کم.

همچنین اگر مسافر قبل از اقامت مُرد، بر او وصیت کردن به پرداخت فدیۀ روزه لازم نمی گردد.