سحر و جادو کفر است
Visits: 14986
سحر و جادو، کفر است
﴿وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُمْ بِضَارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ١٠٢﴾ [البقرة: 102]
«و از آنچه شیاطین در (عهد) فرمانروایی سلیمان (بر مردم) می‌خواندند پیروی کردند، و درحالیکه سلیمان (هرگز دست به سحر نیالود) و کافر نشد، و لیکن شیاطین کفر ورزیدند، به مردم سحر آموختند و (نیز)از آنچه بر دو فرشته هاروت و ماروت در بابل نازل شده بود (پیروی کردند) و (آن دو فرشته) به هیچ کس چیزی یاد نمی‌دادند، مگر اینکه (از پیش به او) می‌گفتند: ما وسیله آزمایشیم، پس کافر نشو پس از آن دو (فرشته) چیزهایی می‌آموختند که به وسیلۀ آن، میان مرد و همسرش جدایی بیفکنند، و حال آنکه بدون اجازه الله نمی‌توانند به وسیلۀ آن به کسی زیانی برسانند و چیزی می‌آموختند که به آنان زیان می‌رسانید، و به آنان سودی نمی‌داد و قطعاً می‌دانستند که هرکس خریدار آن باشد، در آخرت بهرۀ نخواهد داشت و چه بد و زشت است آنچه خود را به آن فروختند، اگر می‌دانستند!(102)»
توضیح موضوع: اسلام با سحر و ساحران به مبارزه برخاسته و قرآن درباره‌ی کسانی که سحر می‌آموزند، می‌فرماید: ﴿وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمۡ وَلَا يَنفَعُهُمۡۚ﴾ [البقرة: 102]. «یاد می‌گیرند چیزی را که به ایشان زیان می‌رساند و نفعی برای آنان دربرندارد».
و پیامبر گرامی اسلام نیز سحر را از گناهان کبیره‌ای به حساب آورده که نابود کننده می‌باشند و ملت‌ها را قبل از افراد نابود می‌سازند و مرتکبین آن‌ها قبل از آمدن قیامت، در دنیا بدبخت و نگون‌بخت می‌شوند. و می‌فرماید:
«از هفت چیزی که باعث نابودی می‌باشند پرهیز نمایید. اصحاب پرسیدند: این هفت چیز کدام‌اند؟ پیامبر ج فرمود: شریک قرار دادن برای خدا، سحر کردن، کشتن کسی به ناحق، خوردن ربا، خوردن مال یتیم، فرار کردن در میدان جهاد و تهمت بستن به زنان پاکدامن و مؤمن و بی‌خبر از گناه». [بخاری و مسلم]
بعضی از فقهای اسلام، سحر را کفر و یا موجب کفر می‌دانند. و بعضی دیگر گفته‌اند که ساحر باید کشته شود تا جامعه از لوث و شر وجودش پاک گردد.
به هر حال امام ابوحنیفه و مالک و احمد و دیگر فقهاء و صاحب نظران اسلامی می‌گویند: کسی که سحر را آموخته و آن را به کار می‌گیرد، چنین شخصی با این کار کافر می‌شود. و برخی از فقهاء نیز می‌گویند: آموختن سحر برای پرهیز از آن، موجب کفر نیست، اما کسی که به عقیده‌ی جایز بودن یا منفعت سحر، آن را می‌آموزد، کافر می‌شود. همچنین اگر کسی بر این باور بود که شیاطین هر آنچه را بخواهد برای او انجام می‌دهند، کافر می‌شود. پس آموزش علم سحر ممنوع نیست، بلکه آنچه ممنوع است، عمل به آن می‌باشد. جمهور علماء (امام ابوحنیفه، مالک و احمد) درباره‌ی مجازات ساحر می‌گویند که ساحر باید کشته شود، زیرا پیامبر ج می‌فرماید: «حَدُّ السَّاحِرِ ضَرْبَةٌ بِالسَّيْفِ» «حد ساحر، زدن وی به شمشیر است». بنابراین، اگر مسلمانی عمل سحر را انجام داد، مرتد می‌شود و باید کشته شود.
ولی امام شافعی بر این باور است که سحر گناهی از گناهان کبیره است، پس اگر ساحر با سحر خود سبب کشتن کسی شد، به سبب آن کشته می‌شود، و اگر موجب زیان شد، به همان مقدار، مورد تأدیب قرار می‌گیرد. اما رأی جمهور علماء صحیح‌تر و منطقی‌تر است.
