انس با ذکر الهی :ـ

Visits: 178

 انس با ذکر الهی :ـ

نحمده ونصلی علی رسوله الکریم اما بعد:

از اخلاق سلف صالح (رح) است که آنها در هر مجلسی که می نشستند در آن از ذکر الهی ودرود شریف غفلت نمی ورزیدند ؛ آنها با این کار خویش ، بر این حدیث نبوی (ص) عمل می کردند

 که فرمودند: هیچ قومی هیچ جایی نمی نشینند که در آنجا یاد الله ودرود بر پیامبر نخوانند مگر روز قیامت بر آنها هلاکت ( یعنی نقص وکمبود) حساب می شود .( مسند احمد ابن حنبل (رح))

نیز آنها بر این ارشاد رسول الله (ص) عمل می کردند که فرمودند: بهشتیها بر هیچ چیزی حسرت نمی خورند بجز بر آن لحظاتی که بدوند یاد الهی بر آنها گذشته است.( الترغیب والترهیب امام منذری والدرالمنثور امام سیوطی)

برای ذکر الهی هیچ جای ومکانی تعیین نشده است:

حضرت حسن بصری (رح) می فرمودند: الله سبحانه وتعالی با قول خویش ( فاذکرونی اذکرکم) یعنی شما مرا یاد کنید من شما را یاد خواهم کرد . بر ما آسانی فرموده است که برای ذکر خویش جایی اختصاص نداده است ؛ اگر خداوند متعال برای ما بخاطر ذکر جای تعیین می نمود بر ما واجب می بود آنجا برویم ؛ خواه آنجا به مسافت یک قرن قرار می داشت ؛ چنانچه این که برای حج مردم را به کعبه فرا خوانده است پس خدا را شکر که بر ما احسان نموده است.

بجز ذاکران همه مردم تشنه از دنیا میروند:

داود طائی (رح) می فرمودند: بجز نفوس ذاکر تمامی نفوس در حال تشنگی دار دنیا را وداع می گویند. وهیب بن الورد (رح) از (تابعین مکه) می فرمایند: بهترین شخص نزد الله تعالی کسی است که مجلس را با ذکر ویاد الهی افتتاح کند.

ثابت بنانی (رح) می فرمایند: وقتی خداوند مرا یاد می کند برایم معلوم می شود ؛ مردم پرسیدند چگونه ؟ ایشان فرمودند: وقتی من او را یاد می کنم او مرا یاد  می کند چنانچه که خداوند متعال می فرماید : (فاذکرونی اذکرکم) شما مرا یاد کنید من شما را یاد خواهم کرد.

وقتی ابوالملیح ( رح) مشغول ذکر الهی می شدند، به وجد می آمدند ومی فرمودند: علت به وجد آمدنم این است که الله تعالی مرا یاد می کند ، چرا که الله سبحانه وتعالی می فرماید: شما مرا یاد کنید من شما را یاد خواهم کرد. ایشان اگر به جای می رفتند ودر راه از ذکر الله تعالی غافل می ماندند واپس می آمدند ودوباره بر آن راه همراه با ذکر خدا شروع به رفتن می کردند؛ ومی فرمودند: می خواهم که از هر قطعه ای زمین که می گذرم همه آنها بروز قیامت برای من گواهی بر ذکر الهی بدهند.

یحی بن معاذ (رح) می فرمودند: هر لحظه دلهایتان را یاد خدا دهید چرا که زود غافل می شوند.

وهب بن منبه (رح) می فرمودند: تعجب است بر آنها که بر میت که جسمش مرده گریه می کنند وبر شخصی که دلش مرده است گریه نمی کنند ، در حالیکه این حادثه دشوار تر از آنست.

بشر بن منصور (رح) خیلی با مردم نشست وبر خاست نمی نمود ومی فرمود: اختلاط با مردم جای غفلت است (از ذکر خدا مرا غافل می کند) قسم به خدا ! هیچگاه نزد من هیچ شخصی نه نشسته که من ترک مجلس وی را مناسب ندانسته باشم ، چرا که این کار برای من ونیز برای او مفید است ، پس ای دوست ! این را بخوبی بخاطر بسپار تمام ستایش خداوندی را سزاست که پروردگار جهانیان است.

از الله متعال خواهانیم که همیشه زبان وقلب ما را به یاد خود مشغول گرداند.