عدل و احسان

Visits: 601

إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِيتَاء ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ. النحل – 90

هر آئینه خدا می فرماید بانصاف و نیکو کاری و عطا کردن به خویشاوندان و منع می کند از بی حیائی . کار نا پسند و تعدی پند می دهد شما را تا بود که شما پند پذیر شوید.

این آیه از جامع ترین آیات قرآنی که در آن تمام تعالیم اسلامی در الفاظی چند جای داده شده، لذا از عهد مبارک سلف تا امروز رایج است که در اخیر خطبه های جمعه و عیدین این آیۀ مبارکه تلاوت می شود.

حضرت عبدالله بن مسعود (رض) میفرماید: جامع ترین آیۀ قرآنی در سورۀ نحل است ( إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ)

در این آیه مبارکه خداوند متعال به سه چیز امر نموده است 1- عدل 2- احسان 3- و ایتاد ذی القربی. و از سه چیز نهی فرموده است 1- فحشاء 2- منکر 3- بغی

بعضی از مفسرین گفته اند استقامت ملک به سه چیز بود عدل احسان و صلۀ رحم و اضطراب ملک هم به سه چیز است فحشأ منکر بغی و برای هر کدام ثمره است ثمرۀ عدل در ملک نصرت است نتیجۀ احسان ثنأ و مدح است فایدۀ صلۀ رحم انس و الفت در ملک است. اما نتیجۀ فحشاء فساد دین است و ثمرۀ منکر بر انگیختن دشمنان است و حاصل بغی محروم ماندن از آرزوهاست.

مأخذ: تفسیر روح البیان – تفسیر معارف القرآن