مقتضای ایمان
Visits: 2229
مقتضای ایمان
در دنیا هیچ عاقلی سراغ نمی شود که با وجود شناخت دشمن خود فریب دوستی های پوشالی او را بخورد و با او از در دوستی کنار بیاید زیرا مثل مشهوری است « من جرب المجرب حلت به الندامه»
الله حکیم در قرآن کریم میفرماید: « إِنَّ الشَّيْطانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا»
یعنی : شیطان دشمن تان است پس او را دشمن بدانید و راه های مواصلاتی دشمن را بر او ببندید تا نتواند بر علیه شما تجدید قوا نماید بلکه غیرت ایمان یک نفر هم او را باعث می کند که در قدم اول دوست شیطان و متحد او را که نفس است و در بدن و جسم انسانی نهفته است سرکوب کند زیرا اوست که سدی در جلوی راه انسان به سوی خدا قرار گرفته و مانع پیشرفت او میگردد و زمانی که دشمن داخلی سرکوب گردید دشمن خارجی خود به خود مضمحل میگردد و از سوی دیگر هرچه نفس سرکوب گردد روحانیت روح بیشتر ظاهر می گردد و هرچه روحانیت تقویه شود عبدیت و بندگی بنده نسبت به خدا بیشتر به ظهور میآید و با تقدیم بندگی به حضور پروردگار عزت و مقام او در نزد خداوند بیشتر می شود که همین امر مقصود انسان است اما چون تقویت شیطان از طریق طراوت شادابی و سر سبزی قوت های شهوانی بود که بوسیلۀ خورد و نوش حاصل میشود پیامبر اکرم (ص) میفرماید: « إنَّ الشيطانَ يَجري مِنِ ابنِ آدمَ مَجريَ الدَّم» یعنی: به وسیلۀ گرسنگی راه اکمالات شیطان را گرفته و راه های مواصلاتی شیطان را از نفوذ به سوی خود ببندید و باید علاوه بر سرکوبی نفس به بارور کردن روح که همنشین ملائکه است بپردازد و بهترین طریقۀ پرورش روح صبر است که نصف ایمان قرار داده شده است. «الصَّبْرُ نِصْفُ الْإِيمَانِ».
