فضايل قرباني:ـ
Visits: 88
فضايل قرباني:ـ
نحمده ونصلي علي رسوله الكريم: اما بعد:
اضحيه بمعني چيزيست كه ذبح كرده ميشود بر وجه تقرب از شتر گاو وگوسفند در وقت مخصوص كه آنرا قرباني گويند ، وتضحيه بمعني ذبح كردن وقرباني كردن ويوم نحر را يوم الاضحي از ينجا نام شده. حكم قرباني در تمام شرايع الهي هميشه موجود بوده ودر نظام عبادت هر امتي حيثيت يك بخش ضروري را داشته است خداوند متعال مي فرمايد: « ومعين ساخته ايم براي هر امتي طريق قرباني را كه ياد كنند نام خدا را بر آنچه داده شده است ايشان را از چهار پايان « سوره حج 34»
يعني قرباني در نظام هر شريعتي وجود داشته البته در زمانه هاي مختلف كشورهاي مختلف وشريعت پيامبران مختلف داراي تفصيلات جداگانه يي بوده است. در حاليكه به طور اصولي در همه شرايع آسماني قرباني حيوان صرف براي خداوند متعال وبنام او بوده است چنانچه خداوند مي فرمايد: فالذكرواسم الله عليها» پس ياد كنيد نام خداوند را بر آن. بر حيوانات نام خداوند گرفتن بيان بسيار بليغ است، يعني اگر حيوان را ذبح كنيد بنام خداوند ذبح نماييد وبراي رضاي او ذبح كنيد زيرا او اين حيوانات را براي استفاده اي شما خلق كرده وشما را بر آنها مسلط نموده واوست كه در آنها براي شما انواع منافع را نهاده است.
يك قرباني بزرگ:ـ
اكنون در هر نقطه اي از جهان كه مسلمانان قرباني ميكنند ومنظره اي بزرگ ذبح حيوانات مشاهده ميشود در حقيقت فديه حضرت ابراهيم واسماعيل«ع» مي باشد قرآن مجيد رويداد اين قرباني بزرگ را پيش نظر قرار داده وآنرا ايمان واحسان خوانده است. قرباني در حقيقت اظهار عملي اين عزم ويقين واز خود گذري ميباشد كه هر چه نزد انسان موجود است همه خاص از خداوند ميباشد. وهمه آنها بايد در راه خداوند قرباني شود همچنان قرباني در حقيقت به اين امر اشاره مي كند كه ما از ريختاندن خون خويش نيز دريغ نخواهيم كرد ونام همين عهد وپيمان واز خودگذري اسلام واحسان است . تا جهان باقيست قرباني بزرگ امت مسلمه فديه حضرت ابراهيم واسماعيل«ع» ميباشد خداوند متعال در بدل اين فديه جان اسماعيل را نجات داد واكنون تا روز قيامت تمام فداكاران در همين تاريخ حيوانات را قرباني مي نمايند وخاطره اي اين قرباني بزرگ را زنده نگهميدارند بنيان گذار اين سنت بي نظير قرباني ابراهيم واسماعيل «ع» بودند ودوام دهنده اي آن تا به روز قيامت امت محمد مصطفي «ص» ميباشند.
قرباني شكر عملي نعمت خداوند است خداوند مي فرمايد« همچنين رام گردانيدم آنها را براي شما باشد كه شكر كنيد. يعني آن حيوان را بنام خداوند ذبح كردن اعلان واظهار اين حقيقت است كه خداوندي كه اين نعمت را عطا كرده وآنرا براي مامسخر گردانيده مالك حقيقي آنست قرباني شكر اين مالك حقيقي نيز ميباشد واظهار عملي اين امر نيز است كه مومن از اعماق قلب به بزرگي عظمت وكبريايي خداوند يقين دارد. مسلمان با گذاشتن كارد بر گلوي حيوان اين حقيقت را بصورت عملي اظهار واعلان نموده وبا گفتن بسم الله والله اكبر به آن اعتراف نيز مي نمايد.
معني حقيقي قرباني:ـ
مردم قبل از اسلام قرباني كرده وگوشت آنرا آورده جلو بيت الله گذاشته وخون آنرا به ديوار هايش مي زدند خداوند متعال مي فرمايد« خداوند به اين گوشت وخون ضرورت ندارد بلكه ارزش حقيقي در احساساتي ميباشد كه هنگام قرباني در دل موجز بوده باشد، قرباني عبارت از گوشت وخون نبوده بلكه عبارت از اين حقيقت است كه همه چيز ما از خداوند بوده وبراي قرباني راه او ميباشد. قرباني كننده صرف بر گلوي حيوان تيغ نمي كشد بلكه بر گلوي تمام خواسته هاي ناپسنديده اي خويش تيغ كشيده وآنها را بدور مي افگند اگر قرباني بدون چنين روحي باشد سنت ابراهيم واسماعيل«ع» نبوده بلكه يكه عنعنه ورواج ملي ميباشد كه باعث فراواني گوشت وپوست گشته اما موجب تقوي كه روح قرباني است نمي شود. خداوند متعال مي فرمايد« هر گز نمي رسد به خداوند گوشت قرباني ها ونه خون آنها وليكن ميرسد به وي پرهيزگاري از شما» « سوره حج»
قرباني اگر تقوي را با خود همراه نداشته باشد نزد خداوند هيچگونه ارزشي ندارد ودر بارگاه الهي عملي مقبول است كه اساس آن بر تقوي باشد چنانچه خداوند متعال مي فرمايد« جز اين نيست كه خداوند قبول مي كند از متقيان.
معني قرباني:ـ
اضحيه بمعني چيزيست كه ذبح كرده ميشود بر وجه تقرب از شتر گاو وگوسفند در وقت مخصوص كه آنرا قرباني گويند ، وتضحيه بمعني ذبح كردن وقرباني كردن ويوم نحر را يوم الاضحي از ينجا نام شده يا از ضحوست بمعني ارتقاع نهار بلكه اصل همين است واضحيه هم ازوست كه اول وقت تضحيه است. وبدانكه تضحيه واجب است در مذهب امام ابوحنيفه واصحاب وي بر مسلمان مقيم وكسي كه مالك نصاب باشد يعني اگر از حاجت اصلي خود زياده داشته باشد. « الدرالمختار صفحه 219 جلد 5 تبيين الحقايق صفحه 2 جلد 6 فتح القدير صفحه 66 جلد 8 اشعة اللمعات صفحه 648 جلد 1»
فضايل قرباني:ـ
حديث اول: ( عن عائشة قالت قال رسول الله «ص» ماعمل ابن آدم من عمل يوم النحر احب الي الله من اهراق الدم ليأتي يوم القيمة بقرونها واشعارها واظلافها وان الدم ليقع من الله بمكان قبل ان يقع بالارض فطيبوا بها نفسا) « رواه الترمذي وابن ماجه»
ترجمه: از حضرت عائشه صديقه «رض» روايت است كه رسول الله «ص» فرمودند: در روز نحر يعني روز عيد اضحي هيچ عمل فرزند آدم نزد الله محبوب تر از قرباني كردن نيست وجانور قرباني در روز قيامت با شاخها ، موها وسمهاي خود زنده شده مي آيد وقبل از ريختن خون قرباني بر زمين به مقام رضا ومقبوليت خداوند متعال مي رسد پس اي بندگان خدا با آرامش خاطر ومسرت تمام قرباني كنيد.
حديث دوم: ( عن زيد ابن ارقم قالوا اصحاب رسول الله «ص» ما هذه الاضاحي يا رسول الله ؟ قال سنة ابيكم ابراهيم «ص» قالوا فما لنا فيها يا رسول الله ؟ قال بكل شعرة حسنة قالوا فالصوف يا رسول الله؟ قال بكل شعرة من الصوف حسنة) « رواه احمد وابن ماجه»
ترجمه: از حضرت زيد بن ارقم «رض» روايت است كه بعضي از اصحاب رسول الله «ص» عرض كردند : يا رسول الله اين قربانيها چه تاريخ وحقيقتي دارند؟ آن حضرت «ص» فرمودند: اين سنت « مورث روحاني ونسلي» پدر شما ابراهيم «ع» است ، يعني پيش از همه خداوند متعال به او دستور قرباني داد و او قرباني كرد ودستور واتباع وپيروي از اين سنت وقرباني او به من وامت من نيز داده شده است» آنان اظهار داشتند وگفتند: يا رسول الله براي ما در قربانيها چه اجري وجود دارد؟ آن حضرت «ص» فرمودند: به جاي هر موي بدن حيوان قرباني يك نيكي به شما مي رسد، آنها باز هم سوال كردند: آيا پشم هم همين حكم را دارد؟ « مطلب سوال آنها اين بود كه جانوراني مانند ميش ، شتر وغيره كه داراي پشم هستند ومو ندارند وتعداد تار پشمهاي هر جانور چند صد هزار ويا بيش از آن خواهد بود آيا در مقابل هر تار پشمي از آنها هم يك ثواب مي رسد؟ آن حضرت «ص» فرمودند: بلي اجر جانور پشم دار نيز طبق همين ضابطه خواهد بود كه در مقابل هر تار، يك پشم يك نيكي مي رسد.
حديث سوم: } عن ابن عمر قال : اقام رسول الله «ص» المدينة عشر سنين يضحي » « رواه الترمذي»
ترجمه: از حضرت عبدالله بن عمر« رض» روايت است كه گفت: رسول الله «ص» بعد از هجرت ده سال در مدينه طيبه اقامت داشتند وهر سال قرباني مي كردند.
حديث چهارم :(عن حنش قال رأيت عليا يضحي بكبشين فقلت له ما هذا ؟ فقال ان رسول الله اوصاني ان اضحي عنه فانا اضحي عنه)« رواه ابوداود روي الترمذي نحوه»
ترجمه: از حنش بن عبدالله روايت است كه حضرت علي «رض» را ديدم كه دو قوچ قرباني كرد من به او گفتم چرا ؟« يعني چرا به جاي يك قوچ دو قوچ قرباني مي كنيد؟ ايشان جواب دادند كه رسول خدا مرا وصيت نمودند كه هر سال از سوي ايشان نيز قرباني كنم لذا يك قوچ را به حساب ايشان قرباني مي كنم.
شرح: از حديث گذشته عبدالله بن عمر «رض» معلوم شد كه رسول الله «ص» در دوران سكونت در مدينه منوره همه ساله قرباني مي كردند واز اين حديث معلوم مي شود كه براي بعد از وفات آن حضرت «ص» به حضرت علي وصيت كرده بودند كه هر سال از جانب ايشان قرباني كند. چنان كه طبق وصيت حضرت علي هر سال از جانب پيامبر اكرم «ص» قرباني مي كردند .
واز اين احاديث معلوم مي شود كه رسول معظم اسلام در مورد قرباني خيلي اهميت مي دادند كه بعد از وفات خود براي حضرت علي «رض» وصيت نمودند كه از جانب شان قرباني كنند واين كمال فضايل قرباني را نمايان مي كند.
حديث پنجم: ( عن جابر قال ذبح النبي «ص» يوم الذبح كبشين اقرنين املحين موجوئين فلما وجهها قال: اني وجهت وجهي للذي فطر السموات والارض علي ملة ابراهيم حنيفا وما انا من المشركين ان صلوتي ونسكي ومحياي ومماتي لله رب العالمين لاشريك له وبذلك امرت وانا من المسلمين اللهم منك ولك عن محمد وامته بسم الله والله اكبر ثم ذبح) « رواه احمد ابوداود وابن ماجه والدارمي »
ترجمه: از حضرت جابر «رض» روايت است كه رسول الله «ص» در روز عيد اضحي دو قوچ بزرگ كه رنگ سياه وسفيد داشتند وخصي كرده بودند قرباني كردند وهنگامي كه روي آنها را به سوي قبله گرداندند اين دعا را خواندند : من روي خود را به سوي آن الله كردم كه زمين وآسمان را خلق فرمود، وبر راه وملت ابراهيم حنيف هستم واز هر چيز يك سو هستم من از مشركان نيستم، نماز وعبادت وقرباني من، زندگي ومرگ من همه براي رب العالمين است، او شريك ندارد ومن بر همين مأمور هستم ومن از پذيرندگان هستم . اي الله اين قرباني از جانب تو وبا توفيق تو وبراي تو است ، از سوي بندة تو محمد واز سوي امت او، اين دعا « بسم الله والله اكبر» را خوانده ذبح كردند.
توضيح : هنگام قرباني اين گفتار رسول اكرم «ص» به بارگاه الهي كه: اين از جانب من واز جانب امت من است بديهي است كه اين مطلب بيانگر نهايت شفقت ومحبت رسول اكرم «ص» با امت است ، ولي بايد توجه داشت كه هدف اين نيست چون آن حضرت از جانب امت ويا كساني كه قرباني نكرده اند قرباني كرده اند لذا از طرف همه اداء شده، بلكه منظور اين است كه اي الله ! در ثواب اين قرباني امت مرا با من شريك بگردان شركت در ثواب چيزي ديگر است و ادا شدن قرباني چيزي ديگر .
حديث ششم:( عن ابي سعيد قال كان رسول الله يضحي بكبشين اقرن فحيل)
ترجمه: از حضرت ابي سعيد خدري «رض» روايت است كه گفت: رسول الله «ص» قچ شاخدار قوي هيكل گوشدار را قرباني ميكردند. « رواه الترمذي وابوداود والنسائي وابن ماجه مشكات باب الاضحيه جلد 1 »
حديث هفتم: ( عن انس قال ضحي رسول الله «ص» بكبشين املحين اقرنين ذبحهما بيده وسمي وكبر قال رأيته واضعا قدمه علي صفاحها ويقول بسم الله والله اكبر) « رواه البخاري ومسلم معارف الحديث جلد 4»
ترجمه: از حضرت انس «رض» روايت است كه رسول الله «ص» دو قوچ كه رنگ سياه وسفيد داشتند قرباني كردند وبا دست مبارك خود آنها را ذبح كرده وبه هنگام ذبح فرمودند: « بسم الله والله اكبر» من ديدم كه در آن موقع پاي مبارك خود را بر پهلوي آنها گذاشتند وبا زبان « بسم الله والله اكبر » مي گفتند.
حديث هشتم: ( عن ابي سعيد «رض» قال قال رسول الله «ص» يافاطمة قومي الي اضحيتك فاشهديها ، فان باول قطرة تقطر من دمها ان يغفر لك ما سلف من ذنوبك، قالت يا رسول الله النا خاصة اهل البيت اولنا وللمسلمين ؟ قال بل لنا وللمسلمين ) « رواه البزار الترغيب والترهيب صفحه 100 جلد 2»
ترجمه: از حضرت ابي سعيد خدري «رض» روايت است كه رسول الله «ص» براي حضرت فاطمه فرمودند: ايستاد شو قرباني خود را مشاهده كن براي اينكه با ريختن اولين قطره ي خون آن تمام گناهان ما قبل تو بخشيده مي شود، حضرت فاطمه «رض» براي رسول الله گفت: اي رسول خدا آيا اين ويژه خاص براي ما است كه ما اهل بيت هستيم يا براي ما وبراي مسلمانان است ؟ رسول خدا «ص» در جواب فرمودند: نه بلكه هم براي ما وهم براي مسلمانان است.
حديث نهم : ( عن علي «رض» عن النبي «ص» قال ياايها الناس ضحوا واحتسبوا بدمائها، فان الدم وان وقع في الارض فانه يقع في حرز الله عزوجل) « رواه الطبراني في الاوسط الترغيب والترهيب صفحه 100 جلد2»
ترجمه: از حضرت علي «رض» روايت است كه رسول الله «ص» فرمودند: قرباني كنيد وطلب حسبه وثواب را بكنيد به خونهاي قرباني ، هر آئينه زماني كه خون قرباني در زمين مي افتد در معرض قبولي خداوند عزوجل قرار مي گيرد.
حديث دهم : (عن الحسين بن علي «رض» قال قال رسول الله «ص» من ضحي طيبة نفسه محتسبا لاضحيته كانت له حجابا من النار» رواه الطبراني في الكبير الترغيب والترهيب همان»
ترجمه: از حضرت حسين بن علي «رض» روايت است كه رسول الله «ص» فرمودند: كسي كه به خوشحالي وپاكي نفس خود قرباني مي كند وطلب ثواب وقرب خداوند را مينمايد به قرباني خود، مي باشد براي او حجابي از آتش دوزخ.
حديث يازدهم : ( عن ابن عباس «رض» قال قال رسول الله «ص» ما انفقت الورق في شئ احب الي الله من نحر ينحر في يوم عيد» « رواه الطبراني في الكبير الترغيب همان»
