وصیتی شخصی به پسرانش

Visits: 1654

وصیتی شخصی به پسرانش بعد  از مُردن

شخص به پسران خود وصیت نمود که هرگاه مُردم مرا بسوزانید و خاکستر مرا نرم نموده با دنده به باد دهید

عن أبي هريرة أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال قال رجل لم يعمل حسنة قط لأهله إذا مات فحرقوه ثم أذروا نصفه في البر ونصفه في البحر فوالله لئن قدر الله عليه ليعذبنه عذابا لا يعذبه أحدا من العالمين فلما مات الرجل فعلوا ما أمرهم به فأمر الله البر فجمع ما فيه وأمر البحر فجمع ما فيه ثم قال لم فعلت هذا قال من خشيتك يا رب وأنت أعلم قال فغفر له. رواه مسلم – و فی روایة اخری لمسلم عن ابی هریرة عن النبی صلی الله علیه وسلم قال: أسرف رجل على نفسه. فلما حضره الموت أوصى بنيه فقال: إذا أنا مت فأحرقوني!! ثم اسحقونى!! ثم اذروني في الريح في البحر!! فوالله! لئن قدر علي ربي، ليعذبني عذابا ما عذبه به أحد!!! قال ففعلوا ذلك به. فقال للأرض: أدي ما أخذت. فإذا هو قائم. فقال له: ما حملك على ما صنعت؟؟؟ فقال: خشيتك. يا رب! – أو قال – مخافتك. فغفر له بذلك”

ترجمه: از ابی هریره رضی الله عنه روایت است که رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: مردی که هیچ عمل نیکی نکرده بود با اهل و فامیل خود وصیت نمود هرگاه بمیرد او را بسوزانند و نصف آن را در بیابان و نیم آن را در دریا بیندازند بخدا قسم اگر خداوند بر او قادر شود، او را چنان عذاب کند که تا حال کسی را از جهانیان نکرده باشد. هر گاه آن شخص مرد اهل وی فرمان او را به جا آوردند. خداوند جل جلاله بیابان را امر نمود تا آنچه در آنست جمع کند و دریا را فرمان داد هرچه در آن بود جمع نمود بعد فرمود: چرا اینکار را نمودی؟ وی گفت پروردگارا خود داناتری از ترس تو کردم خداوند جل جلاله او را آمرزید.

در روایت صحیح مسلم: ابی هریره از پیغمبر خدا صلی الله علیه وسلم روایت میکند فرمود: شخص به نفس خود اسراف و بی انصافی نموده بود، بوقت مُردن به پسران خود وصیت کرده گفت: هرگاه مُردم مرا بسوزانید بعد در دریا به باد دهید. به خدا قسم اگر خداوند بر من قادر شود، مرا عذابی مکند که کسی را تا حال نکرده است. فرمود فرمان او را انجام دادند خداوند جل جلاله به زمین فرمان داد آنچه را گرفتی اداء نمی پس ناگاه او به حضور خداوند ایستاد خداوند جل جلاله فرمود: چه چیز تو را به اینکار باعث نمود؟ گفت: پروردگارا ترس تو خداوند جل جلاله او را به واسطۀ آن بخشید و آمرزید.

احکام: اگر چه علماء کرام تأویلات و توجیهات زیادی برای این حدیث ابراز داشتند در اینجا به دو تأویل که ظاهر تر است اکتفاء میشود.

• معنی (لئن قدر علی ربی) این طور است اگر در ازل به عذاب من حکم کرده باشد.
• اگر بر من سخت گیرد و بر من حساب را تنگ نماید، از حدیث مبارک معلوم میشود که بر این شخص خوف و ترس پروردگار غلبه نموده از کرده خود پشیمان شده و خداوند جل جلاله به واسطه این که تنها خوف پروردگار بر او غلبه نموده و به درجه نهایی خدا ترسی رسیده او را مورد عفو و مغفرت قرار داده است. والله اعلم.