Visits: 45

عید و مسئولیت های مان:ـ

نحمده ونصلی علی رسوله الکریم : وبعد

در میان نعمت های بی شمار خداوند برای بنده گانش روزهای مبارک عیدین از جایگاه بلند و ویژۀ بر خوردار است ایام عید فطر تجلیل و گرامی داشت از پایان یک ماه عبادت و رازو نیاز بنده های صدیق خداوند با معبود شان و مبارزه جانانه انسان با خواهشات نفسانی، آزمون بزرگی است که فقط مومنان با تعهد می توانند از آن نمرۀ کامیابی را کمایی کنند و رستگاری را از آن خود نمایند و بزرگداشت از ایام عید در حقیقت پیمان مجدد مومنین با خالق یگانه و ایستادگی در برابر توطئه های نفاق افکنانه دشمنان اسلام است که می کوشند تا مسلمین را از حیطه وحدت و همدلی دور سازند. اما متأسفانه آن طور که لازم است از ایام خجسته عید تجلیل درستی آن چیزی که از جانب دین هدف برای ما تعیین گردید، صورت نمی گیرد و ایامی که برای زدودن کینه ها، عداوت ها، آزرده گی ها، تجدید دوستی ها، با خبری از حال و احوال همدیگر و… می باشد، در غیر این اهداف به سر می رسانیم و در عوض رفتار های غیر دینی چون: سگ جنگی، تخم جنگی، آزار و اذیت مردم، تیز رانی موتر و موتر سایکل و… اعمال ناپسندی را انجام می دهیم که نه تنها باعث ضیاع وقت مان می گردد بلکه ارزش طاعات و عباداتی را که در ماه مبارک رمضان با سختی تحمل نمودیم زیر سوال می برد.

اگر به چشمه سار زلال هدایت اسلام نگاهی افکنده شود، دیده می شود که اسلام دین ارزش ها، دوستی ها، عدالت، برابری، برادری، عشق و ایمان و راهگشای سعادت انسان به سوی هدف والای انسانی می باشد، و این از عنایت بزرگ خداوند لایزال است که در پهلوی بازگذاشتن دروازه های توبه برای بازگشت انسان به سوی حقیقت، رمضان را برای مان هدیه کرده که در برابر انجام هر عمل صالح نسبت به ماه های دیگر، چندین برابر اجر و ثواب به دست بیاوریم تا شاید اعمال حسنه ما در غیر رمضان نتواند سر پوش گناهان مان باشد، پس آیا برای یک مسلمان که تمام سختی ها را به خاطر جاویدان ماندن دین اش، در روزگاران طولانی سپری می نماید در ماه مبارک رمضان برای رضای معبودش، خیرات و صدقات بسیاری میدهد، گرسنه گی و تشنه گی را تحمل می نماید و… جواز دارد تا بعد از رمضان به عیش و نوش، عیاشی، قمار و… مشغول شود و در برابر اهداف والای که دین برایش مسیر تعیین نموده بی پروا باشد؟ و یا برای زدودن آزرده گی ها و کدورت های که در میان او و برادران چیزی از مولفه های اسلامی، جدا از ارزش های مقبول انسانی است؟ اسلام دین پاکی هاست و پاکیزگی را دوست دارد، دین لطف و احسان است و به نیکویی ارزش والای قایل است، راه مبارزه با مفاسد و صیقل را برای انسان هموار ساخته و وارد این هدف به سر منزل مقصود میرساند به شرط اینکه انسان خود به جایگاه بلند خویش، سرکش و وسوسه های شیطانی، استوار به ایستد و در اندیشه و ایمان خویش، باورمند باقی بماند زیرا بزرگترین مسئله در اسلام و در دین مداری، عقیده است. تا زمانی که عقیده انسان درست و کامل نباشد هیچ هدف و عمل او هرچند بزرگ هم باشد در پیشگاه خداوند ارزش و اهمیت چندانی ندارد و حتی پذیرفته نمی شود. و در این صورت خدای نا کرده اعمال ما ضایع شده و راه سر در گم را پیموده ایم.

همه عمر هرزه دویده ام

خجلم کنون که خمیده ام

پس با این حساب نباید گوهر گران بهای را که (در ماه رمضان) به وسیلۀ طاعت و ریاضت به دست می آوردیم با غفلت و تکرار معصیت از دست بدهیم زیرا آبادانی بسیار سنگین و پر هزینه است در حالی که ویرانی بی نهایت آسان و بدون هزینه  شاید بعضی از جوانان و نو جوانان مسلمان به علت بی توجهی والدین ارزش طاعات و عبادات را در نیافته باشند و در حفظ دست آوردهای رمضان ، سهل انگاری نمایند و یا عید را وسیله برای خوش گذرانی تلقی کنند، آیا بزرگان (والدین) در برابر اعمال غیر دینی فرزندان خویش مسئولیت ندارند تا از کج روی و بیراهه روی ایشان جلوگیری نمایند؟ یقیناً که پروردگار عالمیان مسئولیت عظیمی را در برابر والدین قرار داده و نقش شان را در قبال رفتار فرزندان، سرنوشت ساز و تعیین کننده قلمداد کرده است تا جایی که سردار انبیاء، تربیه اولاد صالح را یکی از جمله یی اعمال حسنه جاریه به حساب می آورند که بعد از موت هم اجر و ثواب آن برای انسان داده می شود و اگر خدای ناکرده والدین در تربیه اولاد خویش نکوشند و از ابتدای زنده گی رفتار و کردار شان را زیر نظر نداشته باشند بدون شک در برابر هر عمل ناروای فرزندان خویش حتی بعد از مرگ هم مورد لعنت مردم و عذاب الهی قرار خواهند گرفت.

اما سخن به کردار نا پسند جوانان و نو جوانان ما خلاصه نمی شود بلکه دیده می شود که بسیاری از مردان میان سال و حتی ریش سفیدان در ایام عید مصروف انجام اعمال و کردار نا جایز و غیر شرعی می باشند که جز بار آوردن معصیت و صحه گذاشتن  بر تکرار نا روایی ها هیچ منفعت دیگری برای جامعه اسلامی در قبال نخواهد داشت از یک جهت بی پروایی به دین و از جانب دیگر به هدر دادن عمر ، دارایی و… و در عوض دور ماندن از به جای آوردن صله رحم، دلجویی از دوستان دل آزرده و مهم تر از همه بی توجهی به عقیده مند بودن به باورهای اسلامی زیرا اسلام عزیز مکتب عقیده است، یگانه مکتبی که بر صراط المستقیم و راه حق استوار گردیده و دیگر هیچ اصل و اساسی را غیر از این (صراط المستقیم) در کنار خویش نمی پذیرد.

پس مسلمان باید در مسیر حق باورمندانه به دنبال هدف باشد حفظ دست آوردها (باقی ماندن در طاعات و عبادت) مسئولیت همیشه گی انسان است نه این که در رمضان عبادت و در ایام عید به معصیت روی بیاورد تا از یک طرف پایه داری اش در دین زیر سوال برده شود و از طرف دیگر برای دیگران الگوی بد قرار گیرد که در آن صورت به قول شاعر:

مرا شد عمر صرف این و آن

حیف برفت این گوهر از کف رایگان حبف

و از این آزمون گاه بدون این که از عمر گران بهای خویش بهره یی گرفته باشیم شرمسار دین به آخرت قدم بگذاریم و باز افسوس مان:

نیاوردم زمانی با خدای روی

شدم دیوانه روی بتان حیف

برایندی در قبال نخواهد داشت به جز این که خود را ملامت کرده باشیم. ومن الله التوفیق.